Constantino Bértolo (Lugo, España, 1946). Director do selo editorial Cabalo de Troia, dentro do grupo Random House Mondadori. Leva bregando no mundo editorial desde o ano 1990. Este galego licenciado en Filoloxía Hispánica comezou escribindo crítica literaria para a prensa escrita, foi director da Editorial Debate ata finais do ano 2003. Está semana participo do?Primeiro Encontro de Crítica e Medios de Comunicación? curado por Rodolfo Fogwill atopo , Este encontro se realizá do 27 ao 30 de marzo, organizado pola Subsecretaría de Xestión Cultural do Goberno de Bos Aires e o Centro cultural de España en Bos Aires , o obxectivo é promover o intercambios de ideas sobre a actualidade da crítica na literatura hispanoamericana.Participan deste encontro, que leva a cabo no Centro de Experimentación do Teatro Colón,tamén outras destacadas figuras estranxeiras e nacionais do ámbito da literatura e medios de comunicación como Ignacio Echevarría (España), Zaida Capote (Cuba), Alejandro Zambra (Chile) e Jorge Aulicino, Sylvia Saítta, Quintín
U.P. - Vostede comento na xornada de hoxe que actualmente a sociedade española ten unha falta de lectura crítica. Que por falta de tensión non ten a necesidade de ser intelixente.
Creei que unha escritura critica, unha visión critica na literatura, pode mobilizar a unha sociedade?
Eu creo que a escritura non ten esa capacidade. O que a escritura ten é soamente capacidade para detectar que emerxe, ou que está emerxendo unha corda que fai que algo se mova. Pero non mobiliza, son cuestións doutro tipo de cousas as que fan que unha sociedade mobilícese. E iso entón tradúcese na aparición de certos discursos ou de certa literatura. Ou sexa que por se soa non mobiliza.
Pero pode dar conta do que esta pasando e do que non está pasando
Claro, pode dar conta do que está pasando e sobre todo do que non esta pasando e iso algo que sempre se esquece.
Entón este papel de denuncia Vostede creei que niso estaría o papel, da literatura critica?
Si, depende de como un entenda unha lectura crítica. Pero, intentando ser neutro, se a lectura consiste en aprender a saber ou a preguntarche porque che gusta o que che gusta e porque non che gusta o que non che gusta. Bo, creo que se a lectura encamiñásese cara aí evidentemente empezarían a aparecer ou aflorar outras zonas da realidade que deberían ser exploradas co mesmo método. O propio método faríache ver a realidade doutro xeito. Ou sexa que creo que en se sentido a lectura crítica axuda.
